روزی از روزهاروزی از روزها
سنتورم...
نشسته ام پا به پای ســـــنتورم
درفکـــــر نواخــــتن ســـازی از جنـــــس تو...
نت نت،نگاهـــــت را زیرو رو میکــــنم
و باز مانـــــده ام؛
کـــــدام خنــــده ات را زیر بزنـــــم
کدام چشمکـــــت را رو
کدام بوسه ات را دولاچنگــــــ...
وبه کـــــدام نه گفتــــن هایــــــت
هدیــــه کنم نتی زجنــــس سکـــــوت
به کـــدام نوازشــــت چند چنـــگ پیا پی ..
می خواهــــم ســـــازی بنوازم از خیالـــــت
سنـــــتی ترا ازهرســــــازی..
دلــــنشین دلــــنشین...
منـــــم ســــنتور میـــزنم و عــــــاشـــــق ســــازم هستم...
لبخند بزن به زندگی...!
لبخند بزن به نسیمی که مدام نوازشت می کند .
حالـــــــا همتوووووون لبــــــخنـــــــد بزنـــــــــین چرا نا مهربانی میکنی؟!
تمام شوقم این بود رودها را یکی پس از دیگری کنار بگذارم و به دریا برسم به تو به عمق یک آبی بیکران به دنبال آرامش امــا برایم شدی همام طوفان ناخواسته همان طوفانی که نه راه پس میگذارد و نه را پیش در تو غرق شدم و خیره به نوری که در طی فرو رفتنم به اعماق بی کسی از من دورتر و دورتر میشد... حال بگذار موج، این جسم بی جان را به ساحل ببرد... چـرا نامهربانی می کنی؟! دلم آرامش میخواهدگاهی دلم میخواهد همه چیز تار و خاکستری نباشد...
سفید باشد... یا حداقل آبی!... گوش هایم را بگیرم و آرام آرام پیش روم... دلم یک حس سرد میخواهد... مثل وقتی که سرت را زیر آب میکنی و همه چیز در کندی زمان و آبی! مکان پیش می رود آرام آرام... دلم آرامش میخواهد...
هیچوقت فکر نکن تکه‌ی ناجوری هستی...هیچوقت فکر نکن تکه‌ی ناجوری هستی... تو درست‌ترین تکه هستی، اگه پازلت رو درست انتخاب کرده باشی... اگه پازلتاین نیست زور نزن، دورت رو نتراش... رنگت رو عوض نکن... بلند شو برو پازل خودتو پیدا کن... بی‌خود غصه نخور... شلوغش نکن... نباید بی‌خودی بشینی به جای خالیت نگاه کنی... اون جای خالی، جای تو نیست، اونجا یه جور توهم اشتباهی از جای توئه...
تنهایم مگذارگاهی نه گریه آرامت میکند و نه خنده نه فریاد آرامت میکند و نه سکوت آنجاست که با چشمانی خیس
رو به آسمان میکنی و میگویی
خدایا تنها تو را دارم تنهایم مگذار
خدا را کجا يافتي مسافر؟
كوله پشتی‌اش را برداشت و راه افتاد. رفت كه دنبال خدا بگردد و گفت: تا كوله‌ام از خدا پر نشود برنخواهم گشت. نهالی رنجور و كوچك كنار راه‌ایستاده بود، مسافر با خنده‌ای رو به درخت گفت: چه تلخ است كنار جاده‌بودن و نرفتن؛ درخت زیرلب گفت: ولی تلخ تر آن است كه بروی وبی‌رهاورد برگردی. كاش می‌دانستی آنچه در جست‌وجوی آنی، همین‌جاست... مسافر رفت و گفت: یك درخت از راه چه می‌داند، پاهایش در گِل است، او هیچ‌گاه لذت جست‌وجو را نخواهد یافت. و نشنید كه درخت گفت: اما من جست‌وجو را از خود آغاز كرده‌ام و سفرم را كسی نخواهددید؛ جز آن كه باید. مسافر رفت و كوله‌اش سنگین بود. هزار سال گذشت، هزار سالِ پر خم و پیچ، هزار سالِ بالا و پست. مسافر بازگشت رنجور و ناامید. خدا را نیافته بود، اما غرورش را گم كرده بود... به ابتدای جاده رسید. جاده‌ای كه روزی از آن آغاز كرده بود. درختی هزار ساله، بالا بلند و سبز كنار جاده بود. زیر سایه‌اش نشست تا لختی بیاساید. مسافر درخت را به یاد نیاورد. اما درخت او را می‌شناخت. درخت گفت: سلام مسافر، در كوله‌ات چه داری، مرا هم میهمان كن. مسافر گفت: بالا بلند تنومندم، شرمنده‌ام، كوله‌ام خالی است و هیچ چیز ندارم. درخت گفت: چه خوب، وقتی هیچ چیز نداری، همه چیز داری.اما آن روز كه می‌رفتی، در كوله‌ات همه چیز داشتی، غرور كمترینش بود، جاده آن را از تو گرفت. حالا در كوله‌ات جا برای خدا هست و قدری از حقیقت را در كوله مسافر ریخت... دستهای مسافر از اشراق پر شد و چشم‌هایش از حیرت درخشید و گفت: هزار سال رفتم وپیدا نكردم و تو نرفته‌ای، این همه یافتی! درخت گفت: زیرا تو در جاده رفتی و من در خودم ، و پیمودن خود، دشوارتر از پیمودن جاده‌هاست ... در انتها اینکه : انسان وقتی بلند حرف می‌زند صدایش را می‌شنوند، اما هنگامی كه آهسته صحبت كند به حرفش گوش می‌دهند. (پل رینو) دلگیر میشوم...
گاهی که دلگیر می شوم از دنیایم دوستی یعنی...!!!
سلامتییییییی همه ی دوستای گلـــــــــــــــــــــــم |
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید
نویسندگانآخرین مطالبلینک دوستانآرشیو ماهانهپیوندها
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان پیچک سرنوشت... و آدرس fakhte.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد. سایت آوازکدیگر امکانات
Alternative content طراح قالب: آوازک |
|
| [ طراح قالب : آوازک | Theme By : Avazak.ir ] | ||
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت: